Bad Karma

Okee, wat heb ik gedaan deze week? Niet echt indrukwekkend veel. Vooral bezig geweest met lezen in het boek waar ik over 2 weken een toets over heb.

Afgelopen dinsdag was er een Moonlight Walk, dat leek Adaja en mij wel leuk. Dus daar zijn we heen gegaan. We moesten er 18.00u zijn en de gids verscheen pas om 19.00u. Lekker begin! Terwijl we met een groep studenten aan het wachten waren op de gids, kwamen we erachter dat de ‘walk’ niet alleen voor studenten was. Een hoop oudere Finse mensen stonden ook te wachten. Inclusief wandelstokken, wandelschoenen en rugzak. Even voor het visuele beeld: studenten stonden met hakken, rokjes en leggings te wachten.. Wij dachten al ‘Ojeeee, wat wordt dit voor een barre tocht?!’

Maar dat werd het niet.. nog geen halfuur gelopen en toen kwamen we bij een plek in het bos dat grensde aan het meer. Prachtig uitzicht, hier stonden ook een paar houten hutjes waarin je kon zitten en kon opwarmen aan een kampvuur. Buiten werd er ook een kampvuur gemaakt voor worstjes en marshmellows . Er werd ons verteld dat het meer in december al helemaal dichtgevroren is en dat je dan over het meer kan langlaufen! Supergaaf!

Hier hebben we ook nog een paar Finse studenten leren kennen en hebben we gepraat over het Finse schoolsysteem.
Dat is trouwens supergoed geregeld. Vanuit onze Nederlandse visie dan. Alle universitaire studenten hoeven maar een kleine bijdrage te leveren (rond de 100euries) per college jaar en krijgen dan gratis ‘health care’ en op heel veel dingen/acties korting. Verder is onderwijs voor hen helemaal gratis! Op elke universiteit krijg je een volledige maaltijd voor nog geen 3euro! Nu heb ik ondervonden dat het eten niet altijd even lekker is.. Maar je kan er altijd gratis brood bij nemen en dat brood is echt superlekker en vers! Goed geregeld!
Minpuntje vonden zij dan dat op het ‘Finse Hbo’ (University of Applied Science) je geen gratis ‘health care’ krijgt.

Waarom deze titel? Here it comes:

Afgelopen donderdag werden Adaja en ik uitgenodigd door Theresia en Thorin voor een BBQ op een eilandje Utransaari (zoek maar eens op voor de grap.. En onthoud dan dat ik op Karjamäentie woon). Dit was aan de andere kant van de stad. Dus wij er naar toe. Wisten nu niet helemaal of we T&T zouden meeten bij hun appartement of bij het eiland. Dus wij bellen… Eén of ander Fins afspeelbandje.. ‘Okee, kakkie, laten we dan maar gewoon het eiland proberen te vinden’.
We zaten al een tijdje op de fiets, werden hongerig, en beetje chagrijnig omdat we het niet konden vinden (en in eerste instantie hadden we ook niet echt veel zin om überhaupt te gaan, maar goed, je gaat toch!). Uiteindelijk het eiland gevonden. Bleek dit nog best groot te zijn, en omdat we Theresia niet konden bereiken, wisten we ook niet waar ze precies zaten op het eiland. Dus wij een rondje lopen. Rechtsom. Bleken ze links te zitten… Uiteindelijk gevonden en een hele leuke avond met ze gehad! Rond 10u gingen we terug, want we zouden misschien nog uitgaan met een paar anderen. Dus we zitten op de fiets, en ik hoor een raar geluid.. ‘Luister eens, het is net of mn band leegloopt?! Haha, zal wel niet!’ 5 meter later, jawel hooor! Lekke band! Na 20 minuten lopen waren we bij Theresia’s appartement. Hier hebben we gezocht naar een pomp. Alle fietsen afgezocht naar een pomp. Helemaal in extase toen we een pomp hadden gevonden. Wij pompen, de band werd harder, wij blij, weer dat geluid… Sjips! Glas in mn band… Tsjaa.. Toen moesten we naar huis lopen.. In het donker.. Met de fiets aan de hand..
Tot aan het centrum hebben we gelopen. Daar onze fietsen achtergelaten, dichtbij de garage van de man waar we onze fietsen vandaan hebben. Taxi gepakt. We waren rond 1u ’s nachts thuis.

Volgende dag was voordat het middag was al mn band geplakt en ik was alweer helemaal happy!
Want zaterdag, vandaag, hadden we een soort fietsenspeurtocht. We moesten verschillende punten proberen te vinden en daar een vraag over beantwoorden en een foto maken. Dit zouden we gaan doen met onze Slowaakse vriendinnen Dana en Stela. Anyway, dus wij zijn daar, willen beginnen. Valt Dana haar fietsketting eraf. ‘Shiitt, lekker begin, blij dat mijn band is gefixt en ik niet zo’n oude fiets heb waar zomaar mn ketting af kan vallen!’

Gelukkig was Dana heel handig (wat je niet zou verwachten als je haar ziet :x) en zat binnen no time de ketting er weer op.
Wij naar het eerste punt. Dat was net over de brug. Althans. Je hebt de Siltakatu, brug over water, dan heb je een eilandje en kan je van de brug af, maar de brug gaat dan over nog 1 eilandje en dan naar het vaste land. Dus dat eerste punt was op het 1e eilandje. Met je fiets de brug af gaat niet zo makkelijk, dus wij besloten om onze fietsen op de brug te parkeren en het eilandje op te gaan voor de foto. Ik zette mn fiets onder de slagboom neer, met de gedachte ‘Er is niet zoveel plek, smalle brug, we zijn toch zo weg, en die gekke brug gaat toch nooit open…’

GUESS WHAT HAPPENED?!

Ik denk dat je het wel goed geraden hebt, net nadat we de foto hadden genomen van het eerste punt hoorde we een soort alarm… En zagen we de slagbomen naar beneden gaan.. Toen we aankwamen was het al te laat…
Mijn fiets was gecrasht…

Dat klinkt erger dan dat het is, maar mijn voorwiel was niet meer rond…
We hebben ons helemaal kapotgelachen… Maarja, toen kon ik niet meer meedoen met de fietsspeurtocht, daar baalde ik toch wel van.
Ik heb toen mn fiets weer gebracht naar diezelfde man. Maar hij was er niet en ik kon hem niet bereiken… Afwachten dus tot hij mijn berichtje leest.

In plaats van Joensuu verkennen, heb ik toen in mijn eentje het winkelcentrum verkend, en dat is mij goed bevallen. Hahaha! De speurtocht duurde maar 3 uur en die tijd heb ik lekker doorgebracht met neuzen in allerlei soorten winkeltjes

Na een smsje van Adaja ben ik naar de universiteit gaan lopen en hebben we daar lekker met Stela en Dana geluncht. Kebabburger met aardappelpartjes. Ik was natuurlijk heel zielig en had flinke honger, dus ik had royaal brood voor mezelf ingeslagen. Het is nu 20.17u en ik heb nog steeds geen avondeten op. Gaat er ook niet meer van komen denk ik! Haha!

Vanavond was er een baseball game, Joensuu tegen iets voor de bronzen medaille. Hier zijn Adaja en ik naar toe gegaan met Theresia en Tomi. Baseball in Finland is wel anders dan dat we in Nederland gewend zijn. In plaats van lopen in een vierkant loop je zigzaggend naar het laatste honk en vanaf daar moet je weer terug naar het beginpunt. Van de spelregels begrepen we niet veel, maar het was wel erg leuk om mee te maken. Joensuu heeft uiteindelijk gewonnen! Yaay!

Volgende week staat er bowlen op het programma en hebben we vrijdag ons eerste college over de Finse maatschappij. Hopelijk heb ik deze week wat meer geluk! Duim voor me!